Günümüzde
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu tanısı daha çok çocukluk çağında konmaktadır. Bir çok kişi tarafından bir
çocuk hastalığı, yani küçük
yaş hastalığı olarak bilinir. Bunun belki de en önemli sebebi klinisyenlerin konuyu dikkatlerinden uzak tutmalarıdır.
Oysa yapılan araştırmalar çocukluklarında DEHB tanısı alanların %30 ile %75'lerinin
erişkin yaşamlarında da sorunu yaşamaya devam ettiği gösterilmiştir [Kessler, 2005 #650] [Barkley RA 2006 #652] [Barkley RA, 2007 #504] [Weiss, 1993 #533]. Bu rakamlardaki farklılık erişkinlerde görülen DEHB kriterlerinin çocukluktakinden biraz farklı olmasıyla ilişkilidir. Ancak çocuklarda bozukluğun ne kadar sık görüldüğü dikkate alınacak olursa, erişkinlerde de hiç de küçümsenmeyecek oranda DEHB görüldüğü ancak tanı konmadığı kesinlikle söylenebilir.
Çocukluktan erişkinliğe geçişte dikkatsizlik, hiperaktivite ve dürtüsellik eğitim, meslek ve ilişki başarısını etkilemeye devam ettiğinden erişkin DEHB olumsuz sonuçlar yaratmaya devam etmektedir. DEHB'li erkek çocukların erişkinliğe geçişlerini araştıran büyük bir uzun süreli izlem çalışmasında [Mannuzza, 1993 #520] bu hastaların dörtte birinin liseyi bitiremediğini, tanı almayan akranlarına göre daha düşük düzeyli meslekler edinebildiklerini bulunmuştur.
Biederman ve arkadaşları da [Biederman, 1993 #510] DEHB grubunu tanı almayan grupla karşılaştırdıklarında daha yüksek başarısızlık oranları, daha fazla yönlendirilme ihtiyacı, daha düşük notlar, antisosyal kişilik bozukluğu, madde kullanımı ve anksiyete bozuklukları şeklinde benzer sayılabilecek zorluklar yaşadıklarını saptamışlardır.
Sosyal ve akranlarla ilgili zorluklarla bağlantılı olarak erişkin DEHB'lilerin, DEHB'si olmayanlara göre daha düşük seviyede özgüven bildirdikleri saptanmıştır. [Canu, 2007 #627] [Weiss, 1999 #535]
Çocukluklarında tanı konmayıp erişkin yaşamlarında tanı konan bazı vakalar yeni ortaya çıkan akademik, mesleki ve ilişki sorunlarının sorunu gün yüzüne çıkardığını ifade etmektedir.